Haast een bijbels thema zou je denken bij het lezen van de levensloop van de gedreven wijnmaker Bruno Duffau. Als waterbouwkundig ingenieur bereisde hij de wereld. Woonde onder meer in Brazilië en later in Kenia. Gedurende zo’n 20 jaar nam hij zijn familie (echtgenote Anne en drie kinderen, Audrey, Simon en Yohan) mee op sleeptouw.
Aangestoken door zijn contact met wijnbouwers (over water) in de Herault in Frankrijk, maar ook door wijnmakers in Argentinië en Zuid-Afrika besloot Bruno neer te strijken in Gaillac, een klein plaatsje noordoostelijk van de stad Toulouse.
Na de nodige obstakels te hebben overwonnen werd zijn droom in 2007 bewaarheid met de oprichting van Domaine Duffau, de eerste oogst volgde twee jaar later. In het begin was er helemaal niets op wat wijngaarden na. Maar deze gedreven, zéér georganiseerde, technisch goed onderlegde man maakte korte metten met een braakliggend heuveltje, in no time was er een weg aangelegd en bouwde men onder zijn leiding een woonhuis, met daar tegenover de wijn ‘outlet store’, een opslag voor droge goederen met daaronder de wijn maak ruimte. In eerste termijn waren er zes betonnen kuipen die hij cadeau kreeg van de buurman. Maar nu zijn er negen kleine roestvrij stalen vaten en twee opslag kuipen van epoxy. Om rode wijn te maken kocht hij drie nieuwe betonnen vaten aan.
Een deel van de 15 ha. wijngaarden van het in totaal 21 ha tellende domein zijn eigendom, maar er zijn ook percelen die worden gehuurd, een bekend systeem in veel wijngebieden. Zelf omschrijft Bruno het in één zin “een schitterend terroir in het groene Gaillac, blije wijnboer én boerin plus kwalitatief hoog ontwikkelde lokale buren zijn mijn ingrediënten om goede wijnen te maken buiten de betreden wijnpaden”. Dat doet hij nu ook onder meer met een druif die zelden wordt gezien. Het betreft de ‘loin de l’oeil’. Deze witte druif heeft iets bijzonders, de trossen groeien relatief ver van de moederstok. In samenwerking met een lokale universiteit werd een techniek ontwikkeld waarbij de uitloper van de wijnstok, waar de trossen aan groeien zo’n 15 dagen voor de oogst wordt doorgeknipt. De rijping gaat echter verder en blijft het frisse in de druif bewaard.
Aangestoken door zijn contact met wijnbouwers (over water) in de Herault in Frankrijk, maar ook door wijnmakers in Argentinië en Zuid-Afrika besloot Bruno neer te strijken in Gaillac, een klein plaatsje noordoostelijk van de stad Toulouse.
Na de nodige obstakels te hebben overwonnen werd zijn droom in 2007 bewaarheid met de oprichting van Domaine Duffau, de eerste oogst volgde twee jaar later. In het begin was er helemaal niets op wat wijngaarden na. Maar deze gedreven, zéér georganiseerde, technisch goed onderlegde man maakte korte metten met een braakliggend heuveltje, in no time was er een weg aangelegd en bouwde men onder zijn leiding een woonhuis, met daar tegenover de wijn ‘outlet store’, een opslag voor droge goederen met daaronder de wijn maak ruimte. In eerste termijn waren er zes betonnen kuipen die hij cadeau kreeg van de buurman. Maar nu zijn er negen kleine roestvrij stalen vaten en twee opslag kuipen van epoxy. Om rode wijn te maken kocht hij drie nieuwe betonnen vaten aan.
Een deel van de 15 ha. wijngaarden van het in totaal 21 ha tellende domein zijn eigendom, maar er zijn ook percelen die worden gehuurd, een bekend systeem in veel wijngebieden. Zelf omschrijft Bruno het in één zin “een schitterend terroir in het groene Gaillac, blije wijnboer én boerin plus kwalitatief hoog ontwikkelde lokale buren zijn mijn ingrediënten om goede wijnen te maken buiten de betreden wijnpaden”. Dat doet hij nu ook onder meer met een druif die zelden wordt gezien. Het betreft de ‘loin de l’oeil’. Deze witte druif heeft iets bijzonders, de trossen groeien relatief ver van de moederstok. In samenwerking met een lokale universiteit werd een techniek ontwikkeld waarbij de uitloper van de wijnstok, waar de trossen aan groeien zo’n 15 dagen voor de oogst wordt doorgeknipt. De rijping gaat echter verder en blijft het frisse in de druif bewaard.
